La vie à la campagne

Leven op het Franse platteland, het klinkt voor menigeen als een leven als God in Frankrijk. Eén met de natuur, alleen het geluid van zingende vogels en tjirpende krekels om je heen. Altijd zon en een warme bries, af en toe een passerende tractor van de buurman die vriendelijk zijn hand opsteekt of het gele autootje van de postbode die je joviaal je post overhandigt.

En ga je erop uit, dan rijdt je door sympathieke dorpjes waar volop leven is. De dorpelingen treffen elkaar op de markt of op het terras voor het café, genietend van een koffietje, een biertje of iets sterkers.

En zo is het ook! Althans: zo is het vanaf het moment dat het vroege voorjaar zich aankondigt tot het moment van de laatste mooie herfstdag. En ja, hoe zuidelijker je leeft, hoe langer die periode duurt. Wie aan de Méditerranée woont, heeft natuurlijk de meeste kans op het ‘het hele jaar rond zomergevoel’, maar in grote delen van Frankrijk is het natuurlijk wel degelijk een aantal maanden winter, zo ook in de Lot. Ook al hebben we het zeker niet slecht hier…

Hoe gek het ook klinkt, toen wij destijds vanuit de Hollandse Randstad naar het Franse platteland verhuisden, hebben we er eigenlijk nooit zoveel over nagedacht. Wij gingen gewoon 'boeren'! Van de ene op de andere dag verruilden we onze stadse leefstijl voor een boerenbestaan inclusief traktor, kippen, konijnen, ezels en een moestuin (die nooit echt van de grond kwam). Natuurlijk stortten we ons ook vol overgave op de dorpsgemeenschap, inclusief benefiet-lottomiddagen en meerdere dorpsfeesten per jaar. Blinde ambitie en enthousiasme, jeugdige energie en een enorme dosis optimisme. Vive la campagne!

Dat buitenleven op het Franse platteland, dat bevalt ons nog steeds prima. Negen maanden per jaar genieten wij er nog steeds volop van. Maar met de jaren begonnen die paar donkere wintermaanden in 'the middle of nowhere' ons toch wel wat op te breken. Want waar ga je even een hapje eten op een saaie woensdagavond? Wat gaan we doen met de kinderen op een druilerige zondagmiddag? Want waar zelfs de meest stille dorpjes in de omgeving nog mooi en gezelllig kunnen zijn op een zonnige middag in oktober, op een koude druilerige dag in december of januari is het er toch echt uitgestorven. Een enkele gedreven restauranthouder houdt zijn nering open in de winter, (al is het met beperkte openingsdagen), maar het gros sluit zijn zaak in de loop van november en haalt pas in maart de deur weer van het slot.

We beginnen de stad toch wel te missen… Niet de drukte, de files en de vieze lucht natuurlijk… maar wel de winterse gezelligheid. We richten ons vaker en vaker op Cahors, onze 'stad' (maar voor Nederlandse begrippen een groot dorp). De bioscoop, een mooi zwembad, een boulevard met terrassen, leuke winkels en gezellige restaurants. Het enige probleem: 40 minuten heen, 40 minuten terug… Hoe fijn zou het niet zijn als we na een gezellig etentje met een glaasje wijn erbij, rustig terug konden lopen naar huis, net als vroeger in Den Haag!?

In 2018 vinden we de oplossing: Maison Cahors! Een compact huisje in het centrum van Cahors met alle vertier op loopafstand, onze pied-à-terre voor in het weekend! Voor als we de winterse mist, kou en leegte van het platteland even zat zijn. En in die andere maanden dan? Dan is Maison Cahors een enorm leuk stadsvakantiehuis voor jou!

Klik hier voor meer informatie over 'Maison Cahors'.