La vie à la campagne

Toen wij vele jaren geleden ons oog lieten vallen op de leegstaande boerderij in La Combe, kreeg het eenvoudige schuurtje naast het imposante huis al gauw de bestemming 'sanitairgebouw'. Het was immers de bedoeling dat wij zouden starten met de exploitatie van chambres d'hôtes én een eenvoudig kampeerterrein.

De boerderij werd gekocht en een hele prettige bijkomstigheid bleek dat Saint-Matré over een eigen rioleringsnetwerkje beschikt, waarop ook ons huis was aangesloten. Wat een geluk ! Minstens 90% van de gelukszoekers op het Franse platteland moet zich gaan verdiepen in het fenomeen 'sceptic tank' in het Frans 'fosse sceptique' geheten. Dat hoofdstuk konden we dus overslaan, en een kleine ingreep van de beheerder van het rioolsysteem zorgde ervoor dat niet alleen ons huis, maar nu ook het 'sanitairgebouw in wording' was aangesloten op het openbare net van rioolbuizen.

Samen met onze klusser maken we snel verdere plannen. We zijn namelijk al vrolijk kampeerreserveringen aan het aannemen zonder dat er ook maar 1 toilet of douche voor onze gasten te bekennen is. De tijd dringt, het is al eind februari. Er moet een verhoogde vloer worden gebouwd, die ervoor zorgt dat er voldoende verloop is richting het rioolsysteem af te voeren. Terwijl Ilse en ik verder klussen in het huis en op het terrein, bouwt Antoine met een hulp een vloer en muren in het gebouw. Het is maart en het regent zo hard, dat de verhoogde vloer er gelukkig ook nog voor zorgt dat het schuurtje niet vol loopt met water…

Enfin, de eerste kampeerders kunnen in mei (zeer primitief!) douchen, Haastig gefabriceerde douchecabines en toilethokjes met duidelijk niet recht opgetrokken muurtjes en (grote grap) te kleine deurtjes die niet helemaal zijn afgestemd op de lengte van de gemiddelde lengte van onze Nederlandse gasten. Maar op dat moment moeten we het er maar mee doen, er is geen tijd meer voor klussen. We richten ons voor de volle 100 % op het verzorgen en animeren van onze gasten.

In de jaren erna klussen we elke winter wel weer een paar weken in het sanitairgebouw. Met de tijd ziet het geheel er steeds beter uit en we menen dat ook het comfort voor onze gasten steeds verder verbetert.

En dan zijn er de verhalen. Van de ontsnapte reuzekonijnen die er plezier in hadden zich te verstoppen onder de vloer van het gebouw. Van de Française die 's nachts naar het toilet gaat en gevolgd wordt door onze ezel Ricard die uit zijn wei is ontsnapt. Nieuwsgierig als hij is, stelt hij zich op voor de ingang. Waarop onze gast besluit dan maar te wachten tot meneer (hij heeft een nogal imposant voorkomen, zeker in het donker) uiteindelijk besluit maar weer eens verder te lopen. Of het bejaarde Nederlandse koppel dat Les Escaliers bezoekt met hun caravan. Ze zijn beiden zeer slecht ter been. Snel knutselen we nog een leuning in elkaar zodat ze zich op de vrij steile opgang kunnen vasthouden. En dan die talloze gasten die bij ons zijn komen melden dat er ZO'N grote spin in de wastafel zit en maken daarbij een gebaar waarbij ze de handen minstens 10cm van elkaar houden. 'De charmes van het platteland', zeggen wij dan altijd maar...

Maart 2020. Opeens is er corona. Iedere toeristische ondernemer bedenkt naarstig hoe hij zijn gasten kan overtuigen van de veiligheid van zijn uitspanning. Wij besluiten om iedere kampeerder zijn eigen douche, toilet en wastafel toe te kennen, met een snel geimproviseerd naambordje erboven. Gelukkig kent Frankrijk een 'distanciation sociale' van 1 meter en niet van 1,5m; En zo kunnen onze kampeerders 2 zomers lang om elkaar heen dansen op weg van hun eigen toilet via hun eigen wastafel naar hun eigen douche.

Maar toch: we besluiten dat de slopershamer er aan te pas gaat komen. Alle met bloed zweet en tranen opgebouwde douche- en toilethokjes worden met de grond gelijk gemaakt en we gaan bouwen aan een 'strak' sanitairgebouw met 7 kleine comfortabele badkamertjes voor alle kampeerders die in één van onze safaritenten verblijven, of hun eigen tentje opzetten.

En nu is dat nieuwe sanitair helemaal klaar! En hoe fraai het gerestylde boerenschuurtje ook geworden is dat oude 'bloc sanitaire' had toch ook wel wat. Vandaar dit verhaaltje, als een soort eerbetoon...