La vie à la campagne

Makeover voor onze bejaarde overkapping

Wie bij ons geweest is, weet het: zodra het terrein oploopt, valt je oog op de oude schuur met het grote overdekte terras ervoor. Honderden kinderen hebben er inmiddels gegeten. Talloze ouders hebben er genoten van een drankje. Bij regen biedt het overdekte terras een beschutte plaats aan ontbijtende families. Kortom: het terras voor de schuur, ruim honderdvijftig jaar geleden gebouwd als hangar voor de boerenwagens, is dé blikvanger van Les Escaliers de La Combe en de plek waar jong en oud elkaar tegenkomt.

Maar ons ‘oudje’ kreeg het zwaar in de loop van de jaren. Een schuur die er al ruim anderhalve eeuw staat, valt natuurlijk niet zomaar om. Maar toch waren we het erover eens dat we een keer in actie moesten komen. De ‘maçon’ (vrij vertaald ‘metselaar’, maar eigenlijk doen we hem dan tekort) bekijkt de enigszins uit het lood staande muur en stelt voor er een bevriende ‘charpentier’ bij te halen, omdat ook de fraaie boogconstructie oververmoeid lijkt. Charpentier? De timmerman/constructeur/dakdekker en alles wat erbij hoort! Zijn oordeel: de zo markante boogconstructie onder het dak, al vele decennia blootgesteld aan weer en wind, moet volledig worden vervangen. Ai, dat doet pijn...

Gehecht aan de authentieke stijl van één van onze visitekaartjes, vragen we uiteraard om de constructie van een identieke boog. De charpentier fronst zijn wenkbrauwen, maar doet zijn best. Hij snapt onze wens, maar de vraag is natuurlijk hoe je met de hedendaagse bouwtechnieken en bouwmaterialen een 150 jaar oude boogconstructie namaakt… En tja, ook ons budget speelt daarbij een rol. Voor het nieuwe dak van de Notre Dame in Parijs is nou eenmaal net wat meer geld beschikbaar...

Om een lang verhaal kort te maken: we komen er niet uit. Wat voor kunstgrepen je ook toepast, hoeveel geld en manuren je er niet tegenaan gooit….de ‘nieuwe’ boog zal in de verste verten niet lijken op ons mooie ‘oudje’. Met het gevaar zelfs dat ie kitch wordt, vergelijkbaar met eikenhouten nepbalken in een jaren zeventig rijtjeshuis.

Er gaat een knop om: er moet een functionele nieuwe constructie komen, waardoor we weer een stevig dak hebben dat er weer jaren tegenaan kan. En we gaan gewoon weer iets leuks maken van ons nieuwe terras!

Voorjaar 2023 is het zover. In een periode waarin we normaalgesproken de boel opruimen, rijden nu vrachtwagentjes en hoogwerkers ons terrein op. Alles wat we aan meubels en decoratiestukken onder het afdak vandaan halen, slaan we op in een (fraaie?) witte partytent. De sloop kan beginnen…

Plaatjes delen via de social media? Dan doen we maar liever niet! Volgens ons bescheiden logica moeten foto’s van Les Escaliers en omgeving zin geven in vakantie! Ongerepte natuur, blije mensen, in het zwembad spatterende kinderen en pittoreske bastidedorpen… Daar vinden we plaatjes van onze troosteloze, half afgebroken schuur niet echt tussen passen…

De dakconstructie van enorme balken, een indrukwekkend project waar halverwege de 19^e eeuw waarschijnlijk vele weken aan gewerkt is, is in een paar uur verwijderd. En een paar dagen later is daar ook de val van de muur. Niet die van Berlijn, maar die van Les Escaliers, bijna net zo indrukwekkend….

Terwijl de witte partytent het al gauw begeeft (beetje teveel westenwind) en ons erf elke dag een beetje verder aan gort wordt gereden, en terwijl er uiteraard nog wat tegenvallers moeten worden besproken, wordt er langzaam maar zeker gewerkt aan het nieuwe project.

En ja hoor: op 21 april geeft de charpentier aan dat de klus geklaard is. Eindelijk! We hebben nog 8 dagen over om iets ‘toonbaars’ te maken van ons nieuwe terras voor de start van de meivakantie. En om het erf er weer enigszins fatsoenlijk uit te laten zien...

En nu, eind mei… zijn we tevreden met het nieuwe resultaat! Binnenkort, als het voorjaar plaatsmaakt voor de zinderende zomerhitte, zal het nieuwe dak weer verkoeling bieden aan de tientallen families die hier dit jaar vakantie komen vieren.