La vie à la campagne

Het kloppende hart van Les Escaliers, waar tijdens het seizoen heel hard gewerkt wordt om al onze gasten van lekkere ontbijtjes en heerlijke diners te voorzien. Er is geen plek in ons huis waar we zoveel tijd doorbrengen als in onze keuken. En die keuken van ons, dat is een verhaal apart.

Bij de aankoop van het pand (alweer jaaaren geleden) zien we het meteen: het grote souterrain van het huis biedt meer dan voldoende plek om er een eetzaal, een keuken en een grote opslagruimte te realiseren. Inderdaad: de ruimte is er, maar daar is dan ook alles mee gezegd.

In de eerste winter na onze verhuizing naar Saint Matré, gaan we aan de slag in de donkere catacomben zonder elektriciteit en water, en zelfs zonder vloer. Meer dan rotsblokken en aangestampte aarde is er niet. Na flink hakken en egaliseren, storten we eigenhandig (kruiwagen voor kruiwagen) een vloer. Een paar volhardende rotsblokken mogen blijven liggen, de tijd dringt... we moeten door.

Wandjes bouwen, plafond aftimmeren, elektriciteit en water aanleggen, wanden betegelen… En intussen is natuurlijk ook de rest van Les Escaliers nog in aanbouw! Nou ja, op de één of andere manier kunnen we na deze eerste winter aan de slag in een soort noodkeuken met werkbladen op losse schragen en een keukenblokje van de bouwmarkt. Ilse laat zich hierdoor niet afleiden, kookt de sterren van de hemel tijdens ons eerste seizoen en krijgt daar veel lof voor!

In de eerste jaren van Les Escaliers is onze keuken (of wat daarvoor doorgaat) een soort zoete inval. Nieuw aankomende gasten, de bakker, de buren… iedereen loopt gezellig binnen en verbaast zich ongetwijfeld over de primitieve maar toch georganiseerde en schone manier waarop wij hier de maaltijden bereiden.

In de opeenvolgende winters voegen we steeds weer een stuk comfort toe aan onze keuken, die ook buiten het toeristenseizoen intensief door ons gezin wordt gebruikt: betere verlichting, vaste werkbladen en opbergschappen, een nieuw plafond en uiteindelijk ook nog een écht  raam, waardoor ons donkere souterrain ineens een lichte ruimte wordt, waar we al afwassend van de ondergaande zon kunnen genieten.

Maar ergens houdt het doe-het-zelven op; we realiseren ons dat een ingrijpende verbouwing na zoveel jaar toch echt nodig is. En dus zetten we de stap en maken een afspraak met een heuse keukenleverancier. Een grappige ervaring op zich, want de ijverige jongeman heeft zichtbaar moeite om deze lastige klanten tevreden te stellen. Niet onder de indruk van geavanceerde kastindelingen, uitgebalanceerde kleurstellingen en de allerlaatste keukengadgets, lijkt het wel of wij helemaal geen verandering willen! Toch bestellen we na enkele afspraken onze nieuwe keuken.

De afgelopen weken staan in het teken van het afscheid… met gemengde gevoelens hakken we alles wat we in de afgelopen 15 jaar hebben opgebouwd in puin. De plek waar honderden taarten zijn gebakken, duizenden maaltijden zijn bereid en ontelbare bordjes zijn afgewassen, wordt vervangen door een 'echte' keuken.

Een strakke keuken met kastjes, laden en een professionele afwasmachine... Voor de lezers van deze blog waarschijnlijk helemaal niets bijzonders, maar voor ons een revolutie in ons eenvoudige bestaan op het Franse platteland.
 
Hoe mooi en comfortabel ook het ook gaat worden, we zullen toch altijd met weemoed blijven terugdenken aan onze pionierstijd op deze plek. Er komt ongetwijfeld een nostalgische foto van ons 'lelijke eendje' aan de muur te hangen. Eén ding verandert zeker niet: we gaan dit seizoen weer met net zoveel plezier en liefde aan de slag als altijd!