La vie à la campagne
Hoe wordt de wereldwijde coronacrisis in de Lot beleefd?
Daar zitten we dan, 'en famille': geen school, geen sportactiviteiten, geen gitaarles, geen afspraken met vrienden, en… geen gasten !
Afgelopen zondag (15 mrt) met meer dan 35 miljoen Fransen voor de tv om naar de speech van Macron te luisteren. En jawel: het is oorlog. En jawel: we blijven vanaf nu allemaal thuis. Het is ongelofelijk hoe een bruisend en dynamisch land van de één op de andere dag tot stilstand is gekomen. Op de tv voordurend speciale corona-uitzendingen, gelukkig gelardeerd met positief nieuws over alle creatieve oplossingen die het Franse volk verzint om de moed erin te houden. En je zou het niet denken, maar ook in Frankrijk moeten ouders hun best doen om hun zo gedisciplineerde kinderen binnenshuis in toom te houden.
De derde economie van Europa draait nog maar op halve (?) kracht. Kun je je een Frankrijk voorstellen zonder goed gevulde restaurants en volle terrassen ? De Parijse boulevards zonder claxonerende automobilisten, de roltrappen van de metro zonder ongeduldige forensen, de autoroutes zonder files ? De parken en speeltuinen zonder kinderen ?
Het elk jaar door Nederlanders massaal bezochte Frankrijk ziet er voorlopig even heel anders uit. Het is lente, de zon schijnt volop, het landschap kleurt met de dag groener, maar wat is Frankrijk zonder Fransen die genieten van hun mooie land?En wat is Frankrijk zonder al die buitenlandse toeristen die al dat moois elk jaar weer 'en masse' komen bewonderen.
In de Lot, het departement waarin wij wonen, zijn we solidair. Natuurlijk. Ook hier ligt het openbare leven stil en ook hier zijn de straten uitgestorven en houdt iedereen braaf afstand als hij boodschappen gaat doen (verklaring met handtekening op zak!). Ook hier maken we ons zorgen en leven we mee met iedereen die direct of indirect door het virus is getroffen.
Maar tegelijkertijd : de Lot blijft de Lot. De mensen laten zich niet gek maken, de wijnboeren doen hun werk in de wijngaarden, de leraren van school doen braaf hun best om hun leerlingen ondanks het overbelaste netwerk hun lessen en hun huiswerk door te geven. Natuurlijk, politiecontroles op de weg naar Cahors, maar met een vriendelijke glimlach. De mensen werken in hun moestuinen en verzorgen hun kippen, net als altijd eigenlijk. Een land in oorlog, maar met een relaxed filtertje er overheen in de Lot.
Afgelopen zondag (15 mrt) met meer dan 35 miljoen Fransen voor de tv om naar de speech van Macron te luisteren. En jawel: het is oorlog. En jawel: we blijven vanaf nu allemaal thuis. Het is ongelofelijk hoe een bruisend en dynamisch land van de één op de andere dag tot stilstand is gekomen. Op de tv voordurend speciale corona-uitzendingen, gelukkig gelardeerd met positief nieuws over alle creatieve oplossingen die het Franse volk verzint om de moed erin te houden. En je zou het niet denken, maar ook in Frankrijk moeten ouders hun best doen om hun zo gedisciplineerde kinderen binnenshuis in toom te houden.
De derde economie van Europa draait nog maar op halve (?) kracht. Kun je je een Frankrijk voorstellen zonder goed gevulde restaurants en volle terrassen ? De Parijse boulevards zonder claxonerende automobilisten, de roltrappen van de metro zonder ongeduldige forensen, de autoroutes zonder files ? De parken en speeltuinen zonder kinderen ?
Het elk jaar door Nederlanders massaal bezochte Frankrijk ziet er voorlopig even heel anders uit. Het is lente, de zon schijnt volop, het landschap kleurt met de dag groener, maar wat is Frankrijk zonder Fransen die genieten van hun mooie land?En wat is Frankrijk zonder al die buitenlandse toeristen die al dat moois elk jaar weer 'en masse' komen bewonderen.
In de Lot, het departement waarin wij wonen, zijn we solidair. Natuurlijk. Ook hier ligt het openbare leven stil en ook hier zijn de straten uitgestorven en houdt iedereen braaf afstand als hij boodschappen gaat doen (verklaring met handtekening op zak!). Ook hier maken we ons zorgen en leven we mee met iedereen die direct of indirect door het virus is getroffen.
Maar tegelijkertijd : de Lot blijft de Lot. De mensen laten zich niet gek maken, de wijnboeren doen hun werk in de wijngaarden, de leraren van school doen braaf hun best om hun leerlingen ondanks het overbelaste netwerk hun lessen en hun huiswerk door te geven. Natuurlijk, politiecontroles op de weg naar Cahors, maar met een vriendelijke glimlach. De mensen werken in hun moestuinen en verzorgen hun kippen, net als altijd eigenlijk. Een land in oorlog, maar met een relaxed filtertje er overheen in de Lot.
We voelen ons bevoorrecht om hier te kunnen leven op ons mooie domein tussen de glooiende velden. Voorlopig nemen we alles zoals het is is en genieten we van de rust. Maar dat maar zo snel mogelijk weer gasten (met kinderen!!) kunnen komen die van al dat moois kunnen meegenieten !
A bientôt !!!
