La vie à la campagne

Het is november en we zitten alweer een tijdje in een 'confinement'. De vertaling naar het wereldwijd gebruikte 'lockdown' gaat er bij ons nog steeds niet in. 'Etre confiné', op z'n Frans, blijft toch een stuk fijner voelen dan 'in lockdown zitten'.

Dit keer (nog) geen gesloten scholen in Frankrijk en dat maakt natuurlijk een groot verschil. Het lijkt wederom alsof er een pact is gesloten met de weergoden. Net als in het voorjaar hebben we heerlijk weer en is het 'opgesloten zitten' een heel relatief begrip. Overdag gaan de ramen van het Grote Rode Huis wagenwijd op om de zachte herfstlucht binnen te laten. We klussen, doen onderhoud aan het terrein, maken verdere plannen voor de winter en houden ons – gelukkig! - bezig met de reserveringen voor het volgende seizoen.

Iedereen heeft dit jaar zijn eigen verhaal rondom corona: de lockdown, het thuiswerken, de scholen dicht. En dan mag je blij zijn als het bij dit soort lastige maar verder onschuldige ervaringen blijft. Hier is het niet anders, maar Les Escaliers de La Combe en zijn bewoners slaan zich enorm goed door de crisis heen en daar zijn we heel blij mee!

Wat een geluk dat het afgelopen zomerseizoen (hoe kort dan ook) zo mooi tussen twee golven van de pandemie heeft kunnen plaatsvinden. Nu Europa weer 'op slot' is, beseffen we ons dat al te meer!!!

Alles went en er rest ons niets anders om, net als iedereen, geduldig te zijn en geen domme dingen te doen. Positief vooruitkijken en te genieten van alles wat we wél hebben en wat we wél kunnen doen. Sterkte allemaal de komende tijd!!!